தனியே தன்னந்தனியே நான் விரலை மீட்டி மகிழ்ந்தேன்

Thaniye Thananthaniye Naan Viralai Meeti Magizhnthen

நான் அனிதா வயது 32. என் தோழி ரோகினி வயது 34. இருவரும் சென்னையில் வொர்கிங் விமன்ஸ் ஹாஸ்டலில் தங்கி இங்கே வேவ்வேறு தனியார் கம்பெனியில் வேலை பார்த்து வருகிறோம். இருவருக்கும் திருமணம் ஆகவில்லை. ஆசையிருந்தும் வந்த ஆண்வரன் குடும்பங்களுக்கு ஆசையும் எதிர்பார்ப்பும் அதிகம் என்பதால் நாங்கள் இன்னும் திருமண சந்தையில் போணியாகவில்லை. ஆனால் குடும்ப பொறுப்பும் கடமையும் எங்கள் தலையில் விழுந்ததால் ஊரைவிட்டு சென்னை வந்து வேலை பார்த்து குடும்பத்தை காப்பாற்றி வருகிறோம்.

இன்று பெரும்பான்மையான குடும்பங்களை உழைத்து தங்கள் வருமானத்தால் காப்பாற்றுவது பெண்களே. கணவனை இழந்த பெண்களும், ஆண்கள் இருந்து உபயோகமில்லாத பெண்களும் தங்கள் குடும்ப கப்பல் மூழ்கிவிடாமல் தாங்கள் முன்னின்று காப்பாற்றி வருவது பலதலைமுறையாக நடந்து தான் வருகிறது. ஆனால் இன்னும் பிரசவ வார்டுகளில் மனைவியை உள்ளே அனுப்பவிட்டு கணவனும், குடும்பத்தாரும் ஆண் பிள்ளை பிறக்குமா என்று ஏக்கத்தோடு தான் பல்லை இழித்து கொண்டு பழைய பல்லவிபாடி காத்திருக்கிறார்கள். அது மட்டும் ஏன் என்று இன்றும் விளங்கவே இல்லை. வீட்டில் குத்துவிளக்காக இருந்து குடும்ப விளக்கையே காப்பாற்றும் கலைவாணிகளுக்கு இன்னும் உரிய மரியாதை கொடுக்காமல் இருப்பது வேதனை தான்.

இப்படி எங்களை இளமையை அழித்து கொண்டு இன்முகத்தோடு எங்கள் குடும்ப பொறுப்புகளை சுமந்து வேலை பார்க்கும் நானும் ரோகினியும் உடன்பிறவா சகோதரிகள் போலத்தான். இரண்டு வருட பழக்கம் தான் என்றாலும் இணைபிரியாமல் இணைந்தே இருப்போம். பல இரவுகளை இன்ப கனவுகளோடு கழித்து அதன்பின் எங்கள் தேவைகளை, தேடல்களை புரிந்து கொண்டு சங்கமித்து சரச சல்லாபத்தில் கூடி உறவாடி மகிழ்ந்து வருகிறோம்.

இந்த வருட தீபாவளி விடுமுறைக்கு சென்றுவிட்டு இருவரும் ஒரே நாளில் திரும்புவதாக தான் திட்டம். ஆனால் நான் வந்துவிட்டேன் ஆனால் ரோகினி இன்னும் வரவில்லை. ஊரில் கிளம்பும்போதே அவளுக்கு மொபைலில் தொடர்பு கொண்டேன். ஸ்விட் ஆஃபில் இருந்தது. சென்னை ஹாஸ்டல் ரூமுக்கு வந்து தொடர்ந்து டயல் செய்தும் அவள் செல்போன் ஸ்விட் ஆஃப் நிலையிலேயே இருந்தது.

ஊருக்கு சென்ற அந்த 4 நாட்களும் ஊர்வசி நன்றாக கம்பெனி கொடுத்தாள். அவளுக்கு இப்போது என்னை விட 6 வயது குறைவு தான் ஆனால் திருமணம் நிச்சயமாகிவிட்டது. அவளுக்கு 16 வயது இருக்கும் போது எனது உடம்பு தினவுக்கு அவள் தான் முதல் பலி. ஆனால் சுமார் 10 வருடங்களாக தொடர்ந்து நானும் அவளும் லெஸ்பியன் ஜோடிகளாக இருக்கிறோம். அவள் தோழிகள் பலரையும் எனக்கு தாரை வார்த்திருக்கிறாள். ஒருமுறை நானும் ரோகினியை என் ஊருக்கு அழைத்து போய் ஊர்வசியோடு மூன்று ஒன்றாக உறவாடி உல்லாசதேரில் பவனி வந்திருக்கிறோம். அந்த நாட்கள் எங்கள் மூவருக்கும் மறக்கமுடியாத சொர்க்கலோக சுகதிருநாட்கள் தான். நினைத்த பாணியில் ஒவ்வொருவரும் கற்பனைக்கேற்ப லெஸ்பியன் சுகத்தில் திளைத்தோம்.

ரோகினி தன் லேப்டாப்பில் பல லெஸ்பியன் வீடியோக்களை பதிவு செய்து கொண்டு வந்ததால் அதை எல்லாம் பிராக்டிகலாக பரீட்சித்து பார்த்தோம். நானும் ரோகினியும் மட்டும் அடிக்கடி பார்த்து ரசிக்கும் லெஸ்பியன் ஹைலைட்ட் மூவியான “புளூ இஸ் தி வார்மஸ் கலர்“ படத்தை ஊர்வசிக்கு போட்டு காட்ட அவள் அதை பார்த்துவிட்டு ஆச்சரியத்தில் ஆழந்து சுகத்தில் அனத்த ஆரம்பித்து ஆகாசத்துக்கும் பூமிக்கும் குதிக்க அந்த படத்தில் வரும் அனைத்து லெஸ்பியன் பொஸிசன்களையும் நானும் ரோகினியும் ஊர்வசியோடு பிண்ணி பினைந்து சுகமளித்து மகிழ்ந்தோம்.

ரோகினி எனக்கு இரண்டு வயது சீனியர். ஊர்வசியோ ஆறு வயது ஜீனியர். ரோகினி எங்களுக்கு அம்மா வேஷம் போட, நான் பெரிய அக்காவாகவும், ஊர்வசி சின்ன தங்கை போலவும் நினைத்து கொண்டு நிஜ லெஸ்பியன் ரோல்பிளேயை பிராக்டிகலாக உறவுகளை நினைத்து கொண்டு உறவாடி மகிழ்ந்தோம். இரண்டு பெண் பிள்ளைகளும் தாய் ரோகினியோடு லெஸ்பியன் உறவில் திளைத்த சுகம் தான் உச்சம் எங்களுக்கு. அம்மா, அக்கா என்று அழைத்து கொண்டு நாங்கள் உறவாடி மகிழ்ந்த கணங்களை கட்டையில் போகிற வரையில் ஏன் வேகிற வரையில கூட எங்கள் தேக நரம்புகளில் தங்கி பின்பே கனலில் வெந்து காற்றில் கரையும். அதோ போல் ரோகினி அக்கா வேஷத்திலும், நான் தங்கை வேஷத்திலும், ஊர்வசியை அக்கா ரோகினியின் மகளாக கற்பனை செய்து கொண்டும் ரோல்பிளே செய்து அசத்தினோம். காமத்துக்கு காதலுக்கு எல்லை கிடையாது. கற்பனைகள் சிறகு விரிக்க அதன் தாக்கங்களை விரிவுபடுத்தி கொண்டே செல்லமுடியும்.

இதனால் தான் சொல்கிறேன். வருங்காலத்தில் பெண்கள் நினைத்தால் ஆண்துணை என்ன வாடையோ கூட இல்லாமல் வாழ்ந்து விடமுடியும். அப்படியே வம்சவிருத்தி மட்டும் தழைத்து இங்கே எந்த வெண்டக்காய்களுக்கு விடிவு காலம் வந்து விட்டது. அதுவே கடைசி ஜனகூட்டமாக பெண்சமூகத்தின் சவக்கிடங்காக இருந்துவிட்டு போகட்டுமே. என்ன கெட்டுவிடப்போகிறது. இப்படி கண்ணுக்கு முன்பு காணும் சுகங்களை அனுபவிக்க முடியாமல் வெந்து சாவைத விட எல்லாருக்கும் விதித்தவிதியில் விதிமீறிய வாழ்க்கை வாழ்வதில் யார் நிம்மதியும் கெட்டுவிடபோவதில்லை.

ஆனால் இனி ஊருக்கு போனால் ஊர்வசி துணை கிடையாது என்கிற ஏக்கத்தோடு அவளோடு நான்கு நாட்களும் நன்றாக அனுபவித்து மகிழ்ந்து விட்டு இங்கே வந்தால் ரோகினியை பற்றி தகவல் இல்லை. ஆஹா இன்றைய இரவை ரோகிணி இல்லாமல் எப்படி கழிக்க போகிறேன் என்கிற ஏக்கமும் வேதனையும் என்னை வாட்டியது.

இரவு படுக்கையை விரித்து புரண்டு புரண்டு படுத்தும் தூக்கம் வரவில்லை. பின்பு எழுந்து தலைக்கு குளித்து விட்டு வந்தால் உடல் வேட்கை தணியுமா என்கிற யோசனையில் குளித்துவிட்டு வந்து தலையணையை அணைத்து கொண்டு மேலே ஏறி படுத்தும் பயன் இல்லை. முதிர்கன்னிகளின் நிலையை அறியா முட்டாள்களே தெரிந்தோ தெரியாமலோ எங்கள் திருமண கனவை நீங்கள் சிதைத்தால் புரிந்து கொண்டு அதற்கு உடனே பிராயச்சித்தம் தேடி கொள்ளுங்கள். எங்கள் இரவு நேர தவிப்பும் தனிமையும் உங்களுக்கு புரிந்தால் மட்டும் தான் நீங்கள் எங்கள் நிலையை புரிந்து கொள்வீர்கள். புரண்டு படுத்து கொண்டு முனங்கி கொண்டு, சிணுங்கி கொண்டு ஏதோ காம ஜன்னி வந்தது போல் தவித்த போது ஊரில் இருந்து கொண்டு வந்த விளைந்த வெள்ளரி காய்களின் ஞாபகம் வர அதை எடுத்து கொண்டு என் பாவாடையை தூக்கி கொண்டு என் புண்டை பள்ளத்தில் விட்டு கொண்டு குடைந்து கொண்டேன். ஊர்வசியோடும், ரோகிணியோடு ஆடிய பல ரதிலீலைகளை நினைத்து கொண்டு வெள்ளரியை சுன்னிபோல் குத்தி குடைந்து திருக கொஞ்சம் கசிந்து மனதும் உடலும் கொஞ்சம் நிதானத்திற்கு வந்தது. அன்றைய இரவை இதுபோல் பல மணிநேரம் விட்டு விட்டு வெள்ளரியை என் புண்டைக்குள் விட்டு விட்டு எடுத்து களைத்து தூங்கிபோனேன்.

மறுநாள் காலை காலிங்பெல் அடிக்க வாசலில் பெட்டியோடு வந்து நின்றாள் ஊர்வசி. கண்களில் கண்ணீர் முகமெங்கும் கலவர ரேகைகள்.

“என்னாச்சு டி ஊர்வசி. நீ இங்கே ஏன் தனியா… “

என்னை அணைத்து கொண்டு அழுது புலம்பி ஊர்வசி

“அக்கா எனக்கு பாத்த மாப்பிள்ளைக்கு ஏற்கனவே ரெண்டு கல்யாணம் ஆகி அந்த பொண்ணுங்கலை ஏமாத்தி நகை, பணத்தை புடுங்கிட்டு இப்போ மூணாவது என்ன கட்டிக்க திட்டம் போட்டிருக்கான். வெளியூர் வரன்ங்கிறதுனால எங்களுக்கு முதல்ல விவரம் தெரியல. அப்போ தான் சிங்கப்பூர்ல இருக்கிற சிவகாமி அத்தை தீபாவளிக்கு ஊருக்கு வந்தபோது மாப்பிள்ளை போட்டோவ பாத்துட்டு ஷாக் ஆகி மாமாவ கூப்பிட்டாங்க. மாமாவும் பாத்துட்டு அந்த ராஸ்கலை பத்தி சொன்னாங்க. முதல் பொண்ணை சிங்கப்பூருக்கு கூட்டிட்டு போயி விட்டுட்டு ஓடிப்போயிட்டானாம். அதுக்கப்புறம் தான் அவனுக்கு பொண்ணுகளை கல்யாணம் பண்ணி ஏமாத்துறதே பொழைப்பை இருந்திருக்க. நான் கல்யாணமும் வேண்டாம் கருமாதியும் வேண்டாம். கொஞ்ச நாள் அனிதா அக்காவோட சென்னையில தங்கிட்டு வர்றேனு சொல்லிட்டு வந்துட்டேன். அப்பா தான் கூட்டிட்டு வந்தாங்க. வெளியே நிக்குறாங்க“

அது லேடிஸ் ஹாஸ்டல் என்பதால் நான் உடனே ரிசப்சனுக்கு சென்று ஊர்வசி அப்பாவை பார்த்தேன் அவர் கலங்கிய கண்களோடு “கொஞ்ச நாள் உன் கூட இருக்கட்டுமா. நான் செலவுக்க பணம் அனுப்பி வைக்கிறேன். அங்கேயே இருந்த அதையை நினைச்சுகிட்டிருப்பா. ஊர்ல வர்றவங்க போறவங்களுக்கு பதில் சொல்லமுடியாது. கொஞ்ச நாள் கழிச்சு உள்ளூர்ல வேர வரன் அமைஞ்சா பாக்கலாம்னு இங்கே கூட்டிட்டு வந்துட்டேன்“

“இல்லப்பா நீங்க தைரியமா போங்க. நான் பாத்துகிறேன். நீங்க பண்ணது தான் சரி“

ஊர்வசியின் அப்பாவை வழியனுப்பிவைத்து விட்டு, ஊர்வசிக்கு ஆறுதல் கூறி ஆசுவாசப்படுத்தி சாப்பிட வைத்தேன். நாங்கள் சாப்பிட்டு கொண்டிருக்கும் போது ரோகினி முகம்மலர உள்ளே வந்தாள். கையில் பெட்டி எதுவும் இல்லை. வெறும் ஹேண்ட் பேக் மட்டும் தான். என் கோபத்தை புரிந்து கொண்ட அவள்

“சாரி டி. வேணும்னு தான் போனை ஆஃப்ல வச்சேன். ஊருக்கு போன உடனேயே தீபாவளிக்கு முந்தின நாள் சஸ்பென்ஸா நிச்சயம் பண்ணிட்டாங்க. எனக்கோ ஊருக்கு போயி தான் தெரியும். சொன்னா இவ தீபாவளிக்கு ஊருக்கே வரமாட்டானு பிளான் பண்ணியிருக்காங்க. எனக்கு வேற வழி தெரியல டி…. “

நான் விரக்தியோடு அவளை பார்த்தாலும் அவள் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் ஒரு சந்தோஷ தருணம் அதை என் வார்த்தைகளால் அல்லது ஏமாற்றங்களால் காயப்படுத்த கூடாத என்பதால் எழுந்து சிரித்து கொண்டு ரோகினியை அணைத்தபடி

“ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குடி. தனித்தனி சிறகு முளைச்சாலும் பெண்களுக்கு இங்கே தனியா கனவு காண்ற உரிமை இருக்கு ஆனா அதையெல்லாம் வாழ்ந்து பாக்க உரிமை இல்லை. தெரிஞ்சோ தெரியமலோ நம்ப கனவை குடும்ப கனவா தான் மாத்திகிட்டு வாழவேண்டியது இருக்கு. அப்படி வாழ்றதும் சுகம் தான். அது தானே நம்ப ஜீன்லயும் இருக்கு. அட்வான்ஸ் திருமண வாழ்த்துக்ள்“ என்று அணைத்து கொண்டேன்.

ரோகினி திருமண பத்திரிகையை எனக்கும், ஊர்வசிக்கும் கொடுத்துவிட்டு “ஹே இன்னைக்கே ஊருக்கு போறதா தான் சொல்லிட்டு வந்தேன். ஊர்வசி வேற வந்திருக்கா. லேட்டானாலும் தீபாவளி ட்ரீட்டை த்ரிசம் லெஸ்பியன் சுகத்தோடு லேட்டஸ்ட்டா என்ஜாய் பண்ணிட்டு நாளைக்கு போகபோறன் டி“

என்று என்னையும் ஊர்வசியையும் பார்க்க அன்றைய இரவை கூட்டு கலவையில் கூடி உறவாடி திளைத்து மகிழ்ந்தோம். மறுநாள் எங்கள் கூட்டை விட்டு ரோகினி புறா பிரிய, என் தனிமையை போக்க ஊர்வசி வந்த சந்தோஷத்தில் மறுநாள் இரவை ஊர்வசியோடு உல்லாசபவனியில்…..

Comments